W 1927 roku Ministerstwo Robót Publicznych podjęło decyzję o budowie nowego mostu drogowego - z wykorzystaniem materiałów z mostu w Opaleniu, koło Kwidzyna. W latach 1928-1929 przeprowadzono rozbiórkę przeprawy i równocześnie prowadzono roboty przy kesonowaniu, czyli roboty w nurcie, poniżej lustra wody przy budowie filarów. W 1930 roku ukończono budowę filarów i przyczółków. Planowane na 15 października 1931 roku ukończenie budowy mostu zostało z powodu wstrzymania kredytowania odroczone. Dopiero 11 listopada 1934 roku w obecności władz państwowych, władz miejskich oraz duchowieństwa dokonano oficjalnego otwarcia mostu. Most drogowy składał się z pięciu przęseł o długości 130 metrów i trzech o długości 78 metrów. Całkowita jego długość wynosiła 989 metrów, szerokość 17,4 metrów, w tym: jezdnia - 11 metrów oraz 2 chodniki po 3,3 metry. Od podstawy do szczytu miał wysokość 22 m. Jego konstrukcja żelazna ważyła 11800 ton. W czasie II wojny światowej oba mosty zostały dwukrotnie wysadzone przez wycofujące się wojska najpierw polskie, potem niemieckie. Po wojnie władze polskie odbudowały most drogowy w 1949 roku.