Katedra św. Mikołaja w Elblągu – monumentalna gotycka świątynia będąca świadectwem zamożności elbląskich mieszczan, o jednej z najwyższych wież w kraju (97 metrów). Podczas zdobywania Elbląga przez Armię Czerwoną w lutym 1945 r. katedra doszczętnie wypalona. W lipcu 1948 r. rozpoczęto odgruzowywanie świątyni, a jej odbudowę zakończono w 1965 r.
W bocznych kaplicach kościoła możemy podziwiać późnogotyckie ołtarze przeniesione z innych kościołów Elbląga.
Główny ołtarz nieistniejącego kościoła Trzech Króli, przedstawiający pokłon trzech króli, zbudowany w 1520 r. przez mistrza Schoffsteina.
Główny ołtarz kościoła podominikańskiego pw. NMP.
Ołtarz cechu Słodowników - Maryja ze świętymi Katarzyną i Barbarą.
Ołtarz z kościoła NMP ze sceną pokłonu trzech króli, ufundowany przez bractwo flisaków.
Neogotycki ołtarz ze sceną Ukrzyżowania, wykonany dla nieistniejącego kościoła w Kadynach na zamówienie cesarza Wilhelma II.
Tak zwana ścieżka kościelna to jeden z reliktów elbląskiego Starego Miasta. Było to wąskie przejście między kamienicami, łączące trzy kościoły – Św. Ducha, św. Mikołaja i kościół dominikanów. Po wojnie ocalał tylko odcinek łączący ulice Świętego Ducha i Mostową. Przejście rozpiera 10 gotyckich łęków.