Gry i zabawy z naszej młodości

[Michał]

Moi Drodzy,

Odwołując się do forumowej pamięci zbiorowej, proszę o zweryfikowanie mojej pamięci, tudzież rozwianie moich wątpliwości związanych z gryklem. A rzecz jasna w szczytnym to celu szerzenia regionalnej kultury wśród młodego pokolenia :-). Przy okazji przyda się opisanie reguł w tegoż grykla, jak się już dorobiła tegoż inna lokalna (acz wiejska) gra - kapela.

Zatem reguły jak pamiętam:

1. Rysujemy po cztery pola w dwóch równoległych rzędach (razem osiem). Numerowane od lewej "w podkówkę". I tutaj wątpliwość nr 1. Tzw. "matka", gdzie można było stanąć obiema nogami, to były po prostu połączone pola 4 i 5, czy dodatkowe, nienumerowane pole (tak jak w klasycznych klasach)? Ja kojarzę to drugie, ale pewien nie jestem.

2. Ja pamiętam dwie rundy z gradacją trudności. W rundzie pierwszej po prostu przekopujemy nogą grykla (puszkę po paście wypełnioną ziemią) po kolei przez wszystkie pola. Natomiast w rundzie drugiej robimy to już jedynie na jednej nodze, mając jedynie możliwość obunożnego odpoczynku w połowie, w polu "matki". Była popularna też wersja mieszana. Do połowy obunóż, od połowy na jednej nodze. Ale czy czasem pierwotna wersją nie był skakanie całości na jednej nodze?

3. Co było skuchą? Na pewno przestrzelenie gryklem kolejnego pola, wypadnięcie z pola w czasie przekopywania grykla, nadepniecie na linię, stanięcie na drugiej nodze w wariancie jednonożnym. Czy coś jeszcze? Skucha skutkowała zakończeniem gry i przekazaniem grykla kolejnemu zawodnikowi.

4. Start następował sprzed pierwszego pola, a nie po wrzucenia na nie grykla ręką (jak to ma miejsce w klasycznych klasach).

5. Czy były jakieś inne warunki zwycięstwa, po za faktem pierwszeństwa w ukończeniu gry? Np. mniejsza ilość skuch?

Jak widzicie dużo znaków zapytania, bo niby grę świetnie pamiętam, ale jak przyszło do spisania reguł... A jak promować to chyba jakąś najbardziej powszechną wersję, a nie jakiś wariant z boiska na Południowej. :-)

Zatem proszę o weryfikację mojej pamięci.

[Jadzia]

1. Rysujemy po cztery pola w dwóch równoległych rzędach (razem osiem). Numerowane od lewej "w podkówkę". I tutaj wątpliwość nr 1. Tzw. "matka", gdzie można było stanąć obiema nogami, to były po prostu połączone pola 4 i 5, czy dodatkowe, nienumerowane pole (tak jak w klasycznych klasach)? Ja kojarzę to drugie, ale pewien nie jestem.

Ja grałam z opcją nr 2 - takie tam zaokrąglenie się robiło

2. Ja pamiętam dwie rundy z gradacją trudności. W rundzie pierwszej po prostu przekopujemy nogą grykla (puszkę po paście wypełnioną ziemią) po kolei przez wszystkie pola. Natomiast w rundzie drugiej robimy to już jedynie na jednej nodze, mając jedynie możliwość obunożnego odpoczynku w połowie, w polu "matki". Była popularna też wersja mieszana. Do połowy obunóż, od połowy na jednej nodze. Ale czy czasem pierwotna wersją nie był skakanie całości na jednej nodze?

Ja znam opcję tylko i wyłącznie skakanie na jednej nodze (odpoczynek na polu "matka" - bezcenny ).

3. Co było skuchą? Na pewno przestrzelenie gryklem kolejnego pola, wypadnięcie z pola w czasie przekopywania grykla, nadepniecie na linię, stanięcie na drugiej nodze w wariancie jednonożnym. Czy coś jeszcze? Skucha skutkowała zakończeniem gry i przekazaniem grykla kolejnemu zawodnikowi.

Dokładnie.

4. Start następował sprzed pierwszego pola, a nie po wrzucenia na nie grykla ręką (jak to ma miejsce w klasycznych klasach).

Nie pamiętam

5. Czy były jakieś inne warunki zwycięstwa, po za faktem pierwszeństwa w ukończeniu gry? Np. mniejsza ilość skuch?

Chyba innych nie było.

BTW, dzieci grających w grykla, to ja nie pamiętam kiedy ostatnio widziałam

Chciałam wgóglować w grafice "zabawa grykiel"... Google wyrzuciły mi "zabawa goryl" i zaserwowało mi foty goryli

[niespokojna66]

Ja pamiętam tylko,że skakało się na jednej nodze przez cały czas i wrzucanie na pola (po kolei, w kolejnym przejściu coraz wyżej i trzeba było skoczyć ).Skucha tak jak piszecie. Pudełka były najczęściej po paście do butów, lecz zdarzały się również metalowe od kremu Nivea. Na Podlasiu gra zupełnie nieznana, próbowałam propagować,lecz udało mi się tylko zachęcić kolegów do gry w państwa (te rysowane na piasku).

W Tczewie się urodziłem, w nim dzieciństwo i młodzieńcze lata spędziłem.
Choć od wielu lat, do tego miasta nad Wisłą, daleką mam drogę, odwiedzam go, kiedy tylko mogę.

Często też myślami, wspomnieniami wracam do Tczewa,
do gry w grykla i w ręku kawałek jeszcze ciepłego chleba.
Do zabawy w chowanego na Zamkowej, do pachty w ogrodach przy ulicy Nowej.
Do zaprzęgόw konnych śpieszących się na świński rynek,
do smaku, w kasztanowym parku, wypitych winek.
Do pierwszych randek, pierwszych pocałunków,
do ubogich i trudnych życiowych warunkόw.
Do przepysznych ciastek z cukierni Bukowskiego,
do dostojnego niegdyś mostu Lisewskiego.
Kiedyś był on w całej Polsce znany teraz chyba na stracenie jest skazany.
Robi się z niego ruina i nie wiem czyja w tym jest wina,
może jak moralność ludzi podupada a może starość mu na wygląd pada.
Na zabiegi plastyczne sobie nie odkładał, tylko stał , służył i historię opowiadał.
Chyba mało Tczewiaków go odwiedza i wcale nie wie,
w jakiej ta stara brama do Polski jest potrzebie.
Mimo wszystko chętnie do Tczewa przyjeżdżam i gdy już ulicą Sambora nad Wisłę zjeżdżam,
to wiem że jestem u siebie i nigdzie więcej tak tego nie czuje,
może dlatego tez się tym mostem tak przejmuje.
Życie ze starego miasta ucieka, kto może z wyprowadzką nie zwleka
i tak pomału przestaje bić stare serce Tczewa.
Tam gdzie grałem w grykla a w ręku kawałek ciepłego jeszcze chleba.
Jeszcze dzisiaj, gdy zamknę oczy, zapach z tej małej cukierni czuję i wiatr, ktόry z nad Wisły wieje.
Potem zastanawiam się czy tęsknota to, czy po prostu się starzeję.

Mateusz S.

http://home.versanet.de/~ms-2099347/tczew.htm

[Michał]

Jak widać "Pan Google" uznaje, że grykiel to gra typowo tczewska.
A z jej popularnością nie jest jeszcze aż tak źle :-)

[Niesia]

Ja grałam jeszcze w wersję tzw. setka. Rysowało się 10 pól w ciągu i numerowało 10-kami. 10, 20, 30, itd. Rzucało się grykla po kolei na pola zaczynając od najmniejszego i trzeba było na jednej nodze wybić na "start". Kto wybił z pierwszego pola, rzucał na drugie, wskakiwał na jednej nodze do tego pola (po kolei - najpierw pierwsze, potem drugie) i cofał się wybijając grykla do startu. I tak dalej na wszystkie pola. Wygrywał ten, kto jako pierwszy zaliczył wszystkie 10 pól. To była trudniejsza wersja od tradycyjnej, bo nie było pola odpoczynku.
Mam nadzieję, że za bardzo nie zamieszałam w wyjaśnieniach.

[nanika]

Oj grało się Warszawiaka. Pamiętam grę która się nazywa ,,gra w Dudka,,

[GabberTech]

Oj jakie wspomnienia wróciły
.. pamiętam jeszcze grę w „diabła” . Coś podobnego do gry w puchę.
Na drodze stawiało się na kilku kamieniach ( najlepiej płaskich ) butelkę z piachem ( plastikową ) lub puszkę.
30 kroków od puszki / butelki robili się linie za której próbowało się kijami stracić butelkę. Na wysokości tej puszki stał tzw. „Diabeł” którego zadanie było postawienie puszki ( jak była stracona przez jakiegoś gracza ) i dotknięcie swoim kijem ( przekazanie ) osoby ( raczej kija ) osoby która w tym momencie chciała swego kija podnieść. I kolejka zaczynała się od nowa.